Het snelle leven
31 maart 2010 - 21:30
"Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt", is de titel van een boek geschreven door Douwe Draaisma. Ik kocht het ooit voor mijn schoonvader, en nu hij er niet meer is, en het ergens in onze boekenkast moet staan, ben ik er naarstig naar op zoek. Ik bedoel: precies 2 maanden geleden schreef ik het vorige stukje, en ik dacht dat het vorige week was...het leven lijkt een sneltrein en ik heb geen flauw idee waar de noodrem zit. Misschien heeft meneer Draaisma daar een antwoord op, en wellicht ook op de volgende vragen: Waarom herinneren we ons bijna niets meer van onze vroegste jeugd, de tijd voor ons derde levensjaar? Hoe komt het dat geuren herinneringen oproepen? Waardoor zien stervenden soms hun hele leven aan zich voorbij trekken? Stuk voor stuk vragen die te maken hebben met het geheugen, dat raadselachtige fenomeen van de menselijke geest dat ons maakt tot wie we zijn, maar ons ook geregeld voor de gek houdt. Dan denk ik aan mijn lieve moeder die aan de ziekte van Alzheimer lijdt. In dit kader ben ik bezig met een zoektocht naar de betekenis van muziek in ons leven. Toen wij onlangs een "Sentimental Journey" programma brachten in de zorginstelling waar mijn moeder woont, namen we de mensen mee op een reisje naar de 30er, 40er, 50er jaren, en vulde de zaal zich met ieders herinneringen. We zagen weemoed, maar ook veel blijdschap en herkenning, en vooral veel genietende gezichten! Wat voor herinneringen/associaties roept muziek op? Hoe komt het dat als je een nummer op de radio hoort onlosmakelijk de geur van Clearasil je neusgaten binnendringt omdat je als 12 jarige op dat plaatje met een puisterige jongen hebt gedanst op je eerste schoolfeest? Ik denk dat met name muziek je zintuigen op zijn scherpst zet. Muziek neemt je mee op reis...een reis naar het verleden, naar de toekomst maar brengt je ook in het heden. Er is inmiddels voorzichtig een plan geboren om hierover een theater programmaatje te maken... Het broedseizoen is geopend!