The Thrill of it all
23 maart 2007 - 18:03
Het Tefaf-circus zit er weer op. Tien dagen lang stond het MECC in het teken van de belangrijkste internationale kunstbeurs. In 1975 begonnen als Pictura, met Rob Noortman als een van de belangrijke oprichters. Nu de eerste Tefaf zonder Rob, die onlangs overleed. Een krachtige kop van Arthur Sproncken stond als stille getuige voor zijn stand. Wat is de beste manier om zo'n overdaad aan schoonheid aan te pakken? Bij binnenkomst waan je je in het zwart-wit gestreepte Guggenheim museum, en laverend tussen de duizenden tulpen sta je aan het begin van een tocht langs vele lekkernijen. Alice in Wonderland...waar te beginnen? Het fijnste is in die 10 dagen meerdere keren te gaan, [als je in het gelukkige bezit van kaarten bent..] stukje bij beetje, zodat je niet overvoerd raakt. Zo heb ik het deze keer gelukkig kunnen aanpakken. Ook al beslis je van te voren dat je "alleen" de moderne kunst wil zien, lukt dat toch niet helemaal. De gangen in dit labyrint zijn zo verlokkend, dat je opeens oog in oog staat met een prachtig 17e eeuws stilleven van citroenen en granaatappels. De rode pitten glanzen het doek af, de waterdruppels proef je op je tong. Even later doemt er in het schemer van de stand van Galerie Meyer een voorouderbeeld uit Oceanïe op of bevind je je achter een bronzen kamerscherm bewerkt met pigmenten en chemicaliën waardoor de mooiste toverbal combinaties ontstaan. Maar op deze reis langs vele verlokkingen kwam ik telkens weer uit op een doek van de schilder Daniel Enkaoua bij Marlborough Fine Art uit Londen. "Aure en Orange" uit 2006-7 Een flink doek van 170x150 cm. Grotendeels een grijsachtige achtergrond met centraal een klein meisje in een oranje jurk op blote voeten. Haar armen hangen langs haar frêle lijf, ze kijkt recht de "lens" in en heeft haar mond een beetje open. het is de dochter van de schilder. Wat een kwetsbaar kind, maar wat staat ze zelfbewust op haar vrij forse blote voeten in de wereld. Als je dichtbij komt zie je de gelaagdheid, het krassen, krabben van het paletmes. Ruimte en model versmelten. Er straalt rust van uit, verwachting, tederheid.. Als een magneet trok ze me steeds weer aan, dat meisje in die oranje jurk met die rode stip.