Autumn

29 oktober 2008 - 21:55

De vijg laat haar bladeren vallen. Paradise lost. Eva revisited? Slippers gaan in de kast, laarzen worden gepoetst. Er is geen ontkomen aan. Gretig worden de late zonnestralen op het water van de Maas opgeslurpt. Er is pijn, verdriet, er wordt geleden. Maar in de kelder wachten de dahliaknollen geduldig op betere tijden. Er is nog hoop. Nu een mooi gedicht van dichter/vriend Han Berghs:

van oktober

hoewel ik mij steeds meer bewust ben van de tijdelijkheid van het leven
put ik troost uit de kleuren van oktober
de bronstige bomen met hun goudgele en rode bladertooi
daaronder hun vruchten en zaden in volle glorie
klaar voor het indalen in nieuw leven
en zou de boom door de bijl geveld,
de zaden zijn gered en zullen nieuwe levens brengen
een wedergeboorte als opstanding uit een stervend verleden
bronstig, in de herfsttij van mijn leven, gaat ook mijn zaad zijns weegs
na mij zal het leven verder leven, verder,
als zaaddonor van oktober

met excuses aan Han dat de indeling van de strofen niet zo is als in de bundel, maar dat is een weblog technisch probleem waar ik nog geen oplossing voor heb gevonden.

Stilte

2 oktober 2008 - 16:29

Herfst maakt poëtisch. Ik weet niet hoe het komt, maar iedere keer als mijn lievelingsmaand voorbij is, en Oktober zijn intrede doet, overvalt me een soort weemoed en verlang ik naar gedichten. Bij het opruimen van het atelier vond ik een keurig ingelijst tekstje dat ik destijds op de Academie voor het vak letter tekenen met een mooie kaligrafeerpen en met het puntje van mijn tong tussen mijn lippen, had opgetekend:

Nu glijdt de herfst met handevol melkwit licht roestende bladeren rijpende appels en een uit bedachtzame geluiden samengestelde stilte.

Jammer dat ik er destijds niet bij heb geschreven wie de maker van dit gedicht was. Ik blijf het prachtig vinden. Vooral die laatste zin: en een uit bedachtzame geluiden samengestelde stilte. Probeer je dat eens voor te stellen: hoe klinkt zo'n stilte, en als hij uit geluiden is samengesteld, spreek je dan nog van stilte? Volgens mij wel, het is iets op kousevoeten, subtiel, breekbaar en oh zo uniek.