Naakte wijfjes
28 februari 2009 - 17:04
Wederom op de valreep van de, in mijn ogen, meest deprimerende maand van het jaar, een teken van leven. Lig al een paar dagen met griep in bed en ben dus van mijn geloof af dat de "rattekorrels" met de onuitsprekelijke naam preventief werken. Toen ik laatst door de mistige tuin naar mijn atelier slofte viel mijn oog opeens op kleine witte accenten. Ik keek nog eens goed en er welde een golf van hoop op in mijn mottige hart. Sneeuwklokjes! [in de volksmond Naakte wijfjes of Vastenavondzotjes genoemd]. Ieder jaar steken ze hun kopjes moedig op, en ieder jaar weer ben ik blij verrast ze te zien tewijl ze toch tot de vaste huishouding van de tuin behoren. Ondanks hun winterse benaming is de sneeuwklok voor mij het symbool van de lente, dat er weer betere tijden aanbreken. Het herinnert me ook altijd aan mijn "carrière" als padvinder. 22 februari in nl. Baden-Powell dag: de jaarlijkse feestdag binnen de internationale scouting beweging. Op deze dag wordt de verjaardag van de "Opper Akela" en zijn vrouw gevierd. Opeens zag ik mijzelf, staande in de grijze tuin, in mijn blauwe uniform met het kittige vilten "stewardessen" mutsje op. Om mijn nek het zelf geknoopte koord met zilverkleurige fluit, en om mijn mollige buik een stoere bruine riem. Lang geleden, op 22 februari, mocht ik omdat ik padvindster was [en gelukkig de enige uit de klas..] op deze feestdag met mijn uniform naar school, gewapend met een tuiltje sneeuwklokjes, die ik vervolgens aanbood aan de juf. Stiekem denk ik wel eens dat het uniform, en vooral dat mutsje, de enige reden voor mij was om jarenlang iedere zaterdag middag in de bossen van Baarn onduidelijke dingen te doen in een muf ruikend clubhuis. Vervolgens stapte ik mijn eigen "clubhuis" binnen waar het lekker naar verf en koffie rook.